Het valt me op dat binnen deze galerieruimte meerdere kleine ruimtes zijn geplaatst. Kleine en grote tenten, open en gesloten keramische constructies en afgelplakte dozen. Een ruimte in een ruimte. Of beter, meedere ruimtes in een ruimte. Alsof Eva niet woont in een huis maar in meerdere en wellicht ook nog tussen de verschillende verblijven (wat een mooi woord!). Ook tussen de verschillende vertrekken (weer zo’n passend woord!) kun je verblijven.
Ieder verblijf met eigen dak en wanden. Niet alleen baksteen en glas kan dienen als afbakening van je woonplek. Ook het karton van een doos of het glinsterende glazuur, gedragen door klei, kan die functie vervullen. Ik verbaas me over het witte papier op het karton. Op sommige plekken komen de onderliggende teksten er nog doorheen. Verhuisdozen zijn het. Wat mooi!
Bij het verhuizen van de ene woonplaats naar de andere wordt je inboedel verspreid over verhuisdozen. Ja, waar woon je dan tijdelijk. Waar woon je op het moment van verhuizen. Nog net niet daar maar ook niet meer hier.
Maar deze dozen zijn afgeplakt. Ze hebben een huidje gekregen zoals ook de klei een glazuurlaagje krijgt. Waarschinlijk zit er ook niets in (een van de dozen heeft een raampje en laat zien dat hij nu even niets vervoert). Deze dozen zijn tijdelijke huizen geworden met een dunne gevelbekleding van wit papier. De teksten op de dozen zijn ook minder zichtbaar, de handvatten verdwenen. In deze dozen kun je wonen maar ook niet al te lang want onder de huid loert alweer het verhuizen.
Maar nu staan ze stil.
Nu kun je erin verblijven om vervolgens weer te vertrekken.